The Art of Chaotic Divinity : ศิลปะแห่งความโกลาหลศักดิ์สิทธิ์
admin บทที่ 1: เปิดตาแนวตั้งที่สาม! ค่ำคืนนั้นเหมือนกับหมึก โดยมีท้องฟ้าสีดำสนิทปกคลุมไปด้วยเมฆหนาทึบและเป็นลางร้าย ในระยะไกลเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องดังกึกก้องไปทั่วอากาศ ลางสังหรณ์ของฝนที่ตกลงมาอย่างแรง บนเส้นทางภูเขาแคบๆ ชายหนุ่มร่างผอมเดินช้าๆ โดยกำไม้เท้าไว้แน่น แต่ละก้าวดังก้องเป็นจังหวะขณะที่ไม้เท้ากระแทกพื้นเป็นจังหวะ บ่งบอกว่าเขาก้าวไปอย่างไม่เร่งรีบ ชายหนุ่มหล่อเหลาเป็นพิเศษ ใบหน้าราวกับหยกแกะสลัก มีความหล่อเหลาเป็นพิเศษ ดวงตากลมโตของเขาราวกับอัญมณีสีดำ เปล่งประกายด้วยความสดใสและมีชีวิตชีวา แม้ว่าเขาจะตาบอดอย่างโชคร้ายก็ตาม สักพักเขาก็มาหยุดอยู่ในป่าเล็กๆ เบื้องหน้าของเขามีเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อน รูปร่างของเธอสง่างามและสีหน้าของเธอสวยงาม “พี่ใหญ่เฟิง คุณอยู่ที่นี่!” เมื่อเห็นชายหนุ่มตาบอดเข้ามาใกล้ เด็กหญิงชุดน้ำเงินก็รีบเข้าไปหาเขาและเอื้อมมือไปพยุงแขนเขาไว้ ชายหนุ่มตาบอดคนนี้ชื่อหลิงเฟิง และเขาเป็นทายาทของครอบครัวที่เสื่อมถอยซึ่งมีชื่อเสียงในด้านความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ ตั้งแต่อายุยังน้อย หลิงเฟิงเดินทางไปกับปู่เพียงคนเดียวของเขา โดยเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเพื่อฝึกฝนศิลปะแห่งการแพทย์…