Damn Reincarnation : ประณามการกลับชาติมาเกิด
บทที่ 1: อารัมภบท ฉันเคยคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะ แต่เมื่อมองย้อนกลับไปตอนนี้ มันน่าอายมากจนแทบจะเป็นบ้าไปเลย อย่างไรก็ตาม ความจริงก็ยังคงอยู่ ฉันเชื่ออย่างแท้จริงว่าฉันเป็นอัจฉริยะ ในตอนแรก ฉันมีความสามารถมากพอที่จะยอมรับความเชื่อที่เข้าใจผิดเช่นนี้ ในช่วงวัยเด็ก ฉันไม่มีปัญหาในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และฉันสามารถพัฒนาทักษะของตัวเองได้เร็วกว่าคนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ เป็นเพียงเรื่องง่ายในช่วงเริ่มต้นเท่านั้น แม้ว่าฉันจะพัฒนาได้เร็วกว่าคนอื่นๆ ในตอนแรก แต่เมื่อสิ่งต่างๆ ดำเนินไปจริงๆ ฉันก็ชะลอตัวลงเพื่อให้สอดคล้องกับฝีก้าวของคนอื่นๆ ตอนแรกฉันไม่ได้คิดมากเพราะคิดว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันยังคงพัฒนาไปทีละน้อยไม่ใช่หรือ? ฉันยังสามารถทำมันได้ ทำไม เพราะว่าฉันเป็นอัจฉริยะ ในท้ายที่สุด ฉันถูกบังคับให้ยอมรับความจริงที่ฉันพยายามอย่างหนักที่จะปฏิเสธ…